Okres wakacyjny sprzyja aktywności fizycznej.
To czas kiedy w stajniach pojawia się wielu chętnych do poznania jak wygląda świat „spomiędzy końskich uszu ” .
Wielu miłośników koni urlop chętnie spędzi na końskim grzbiecie.
W serwisach ogłoszeniowych pojawia się mnóstwo ofert wakacji w siodle.
Ale … jak wiadomo jeździectwo to sport wysokiego ryzyka.
Zastanówmy się zatem, na co zwrócić uwagę planując wczasy w towarzystwie koni.
Zacznijmy od infrastruktury ośrodka.
Szczególnie istotną informacją jaką powinniśmy uzyskać od organizatora jest to, gdzie odbywać się będą zajęcia z jazdy konnej.
Jeśli jesteśmy nowym adeptem sztuki jeździeckiej powinniśmy zwrócić uwagę czy organizator zapewnia place dla początkujących. Powinna być to ogrodzona ujeżdżalnia oraz miejsce gdzie trenować będzie można na lonży.
Istotne jest również podłoże. Nie powinno być ani zbyt twarde ani za grząskie. Optymalne są place z podłożem piaskowym o odpowiedniej elastyczności.
Bardziej zaawansowani jeźdźcy wyjeżdżać mogą w teren.
Tu jednak należy pamiętać, iż wyjazd taki powinien odbywać się w towarzystwie doświadczonego instruktora.
Warto zapytać organizatora czy przewiduje podział na grupy w zależności od umiejętności jeźdźca.
Jeźdźcy początkujący zawsze przygodę z końmi powinni rozpoczynać od indywidualnych zajęć i nauki na lonży.
Pogoda także lubi płatać figle… W profesjonalnych ośrodkach do dyspozycji możemy mieć krytą ujeżdżalnie. Zapewni to nam możliwość korzystania z lekcji jazdy konnej również w deszczowe dni.
Sprzęt jeździecki.
Niezbędnym elementem wyposażenia jeźdźca jest kask, długie spodnie, buty za kostkę o gładkiej podeszwie, rękawiczki. Dla dzieci stosowane powinny być kamizelki ochronne.
Przed wyjazdem na wczasy należy dokładnie ustalić co zapewnia organizator, a co zaś będzie leżało po naszej stronie.
Sprzęt dla konia z reguły zapewnia organizator. Siodła i ogłowia powinny być dobrej jakości.
Konie.
Oczywiście najistotniejszym czynnikiem są wierzchowce na których będziemy szkolić swój kunszt jeździecki. Warto zapytać jaką ilością koni dysponuje organizator, w jakim wieku są konie oraz ile godzin dziennie pracują. Jeśli tylko mamy taką możliwość rzućmy okiem na stan fizyczny zwierząt, czy nie są zbyt chude, czy mają czysto w boksach oraz jak reagują na obecność człowieka.
Personel i kadra szkoleniowa.
Przed podjęciem decyzji o wyjeździe na wczasy w siodle koniecznie należy zweryfikować uprawnienia ośrodka i kadry prowadzącej zajęcia.
Jeździectwo to sport związany z wysokim ryzykiem, dlatego przed rozpoczęciem nauki jazdy konnej należy dokładnie rozezna
się w tej materii.
Dobry obóz jeździecki to nie tylko piękne ujeżdżalnie, pastwiska, przyjazna lokalizacja i stado wierzchowców. O nasze bezpieczeństwo powinna zadbać przede wszystkim wyszkolona kadra trenerska, czy instruktorska i zweryfikowane kompetencje ośrodka.
Jak sprawdzić kompetencje instruktora ?
To wcale nie będzie łatwe …
Ustawą z dnia 13 czerwca 2013 r. o zmianie ustaw regulujących wykonywanie niektórych zawodów (Dz. U. 2013 poz. 829), dalej zwana ustawą deregulacyjną wprowadzono w prawie sporo zamieszania.
„Uwolnienie” dostępu do zawodów przy jednoczesnym braku klarownych zapisów odnośnie nowego porządku prawnego spowodowało wiele wątpliwości interpretacyjnych zarówno w świecie sportu jak i w pozostałych obszarach związanych z jeździectwem. Przedmiotowy chaos w szczególności dał się odczuć w rekreacji, gdzie już kilka lat wcześniej „ znikną „ tytuł instruktora rekreacji ruchowej.
Decydując się na rozpoczęcie nauki jeździectwa pierwsze pytanie jakie rodzi się u każdego adepta czy też rodzica to jak wybrać odpowiedniego instruktora, jakie powinien mieć wykształcenie, praktykę oraz jakim dyplomem winien się legitymować ?
Otóż, odpowiedź, chodź wydaje się absurdalna, to w obecnym stanie prawnym brzmi – w zasadzie żadnym.
Ustawa zniosła obowiązek posiadania jakichkolwiek uprawnień przez osoby trudniące się rekreacyjnym prowadzeniem jazd. Do lamusa odeszły ministerialne uprawnienia instruktora rekreacji ruchowej.
A jak to się stało ?
Instruktor rekreacji ruchowej to tytuł wprowadzony przez uchyloną już ustawę o kulturze fizycznej. Powstał on z myślą o rekreacji fizycznej, czyli wszelkich zajęciach o charakterze ruchowo-sportowym bądź turystycznym, którym poddaje się człowiek z własnej woli w czasie wolnym od obowiązków. Aktywność ta nie jest nastawiona na wyniki, czy współzawodnictwo, a na odnowę biologiczną i aktywizację społeczeństwa. Zgodnie z art. 2 ust. 2 pkt 3 ówcześnie obowiązującej ustawy o kulturze fizycznej, cele kultury fizycznej, czyli dbałość o prawidłowy rozwój psychofizyczny i zdrowie wszystkich obywateli były realizowane m.in. poprzez rekreację ruchową.
Zgodnie z treścią art. 44 tejże ustawy:
– zorganizowane zajęcia w zakresie wychowania fizycznego, sportu i rekreacji ruchowej mogły prowadzi
osoby posiadające kwalifikacje zawodowe nauczyciela wychowania fizycznego lub uprawnienia w tym zakresie określone odrębnymi przepisami (ust. 1) – zorganizowane zajęcia w zakresie sportu i rekreacji ruchowej mogły prowadzi
także osoby posiadające kwalifikacje instruktora i trenera (ust. 1a).
Stosownie do treści wydanego na podstawie art. 44 ust. 3 wskazanej powyżej ustawy rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej w sprawie kwalifikacji, stopni i tytułów zawodowych w dziedzinie kultury fizycznej oraz szczegółowych zasad i trybu ich uzyskiwania:
– instruktorem rekreacji ruchowej mogła zostać osoba, która:
- a) ukończyła studia wyższe na kierunku wychowanie fizyczne lub turystyka i rekreacja ze specjalnością instruktorską,
w wymiarze co najmniej 80 godzin w danej dyscyplinie rekreacji ruchowej, albo - b) posiadała co najmniej średnie wykształcenie oraz ukończyła specjalistyczny kurs instruktorów w danej dyscyplinie rekreacji ruchowej i zdała egzamin końcowy (§ 7),
Jednymi ze specjalności instruktorów rekreacji ruchowej były hipoterapia (pkt 10) i jazda konna (pkt 11).
Legitymację potwierdzającą spełnianie powyższych kryteriów wydawał minister edukacji narodowej bądź minister sportu i turystyki.
W dniu 16 października 2010 r. weszła w życie ustawa o sporcie, która zastąpiła wcześniej obowiązujące ustawy o kulturze fizycznej i o sporcie kwalifikowanym. W ustawie tej nie uwzględniono pojęcia „rekreacji ruchowej”, które wzięto pod uwagę w przepisach o kulturze fizycznej. W ustawie o sporcie na definicję kultury fizycznej składają się – sport, wychowanie fizyczne i rehabilitacja ruchowa.
Tym samym działalność w sferze rekreacji ruchowej przestała podlega regulacjom ustawowym, czego naturalną konsekwencją jest brak obowiązku potwierdzenia kwalifikacji zawodowych instruktora rekreacji ruchowej przez ministra edukacji narodowej lub ministra sportu i turystyki.
Pozostają nam zatem polecenia, zadawanie pytań o doświadczenie, ukończone kursy i szkolenia.
Nieco inaczej wyglądać będzie sytuacja w przypadku obozów typowo sportowych.
Tak, jak wspomniano wyżej, w przypadku jazd rekreacyjnych nie jest wymagane posiadanie uprawnień instruktorskich.
Natomiast, zgodnie z treścią Art. 41 u.s. zorganizowane zajęcia w zakresie sportu w związku sportowym oraz w klubie sportowym uczestniczącym we współzawodnictwie organizowanym przez polski związek sportowy może prowadzi
wyłącznie trener lub instruktor sportu w rozumieniu ustawy. Do zadań trenera lub instruktora sportu należy poza prowadzeniem zajęć, przekazywanie aktualnej wiedzy teoretycznej i praktycznej z zakresu treningu sportowego i współzawodnictwa sportowego w danym sporcie.
Wewnętrzne tytuły związków sportowych. Szkoleniowcy PZJ .
Pewnym rozwiązaniem na zweryfikowanie kompetencji instruktora jest rozeznanie się czy ów instruktor posiada uprawnienia szkoleniowca Polskiego Związku Jeździeckiego. Pomimo braku ustawowego obowiązku posiadania takich uprawnień stanowią one potwierdzenie określonego poziomu merytorycznego i praktycznego szkoleniowca.
Opracowany w związku system szkoleń bierze pod uwagę szczególną specyfikę dyscypliny, jaką jest jeździectwo, podczas gdy regulacje u.s. dotyczą trenerów różnych sportów. Zachowuje on również zgodność z wymogami IGEQ (organizacji zajmującej się ujednolicaniem szkoleń i podnoszeniem kwalifikacji kadr szkoleniowych).
Certyfikat PZJ dla ośrodków jeździeckich.
Przepisy nie nakładają na ośrodki jeździeckie konieczności posiadania certyfikatu.
Jednakże ośrodki legitymujące się certyfikatem wydanym przez PZJ potwierdzają, iż dany podmiot spełnia wymagania określone przez Związek.
Osoby zainteresowane nauką jazdy konnej dzięki certyfikatom otrzymują informację, które ośrodki zapewniają bezpieczne szkolenie, naukę u osób z dobrym przygotowaniem merytorycznym, posiadających odpowiednie udokumentowane kwalifikacje, dosiadanie dobrze przygotowanych koni oraz możliwość przystąpienia do egzaminów na Odznaki Jeździeckie. Lista certyfikowanych ośrodków znajduje się na oficjalnej stronie Polskiego Związku Jeździeckiego.
Ubezpieczenie.
Zawsze należy zapytać czy organizator wczasów posiada ubezpieczenie i na jaka kwotę. Dodatkowo należy koniecznie posiadać ubezpieczenie NNW. Wybierając polisę bardzo szczegółowo należy przeanalizować warunki ubezpieczenia. Wiele z polis ubezpieczeniowych zawiera szereg wyłączeń, a co za tym idzie brak ochrony ubezpieczeniowej.
Regulaminy i oświadczenia
Podejmując decyzje o wyjeździe do danego ośrodka jeździeckiego nie zapominajmy aby szczegółowo zapoznać się z wszelkimi regulaminami oraz dokumentacją której podpisania żąda organizator. Wiele z regulaminów zawiera postanowienia wyłączające niemalże zupełnie odpowiedzialność właściciela ośrodka.
Co prawda w toku ewentualnego sporu większość tego typu zapisów uznana zostałaby jako tzw. klauzula niedozwolona, tym nie mniej, lepiej unikać akceptacji treści dla nas niekorzystnych.
Wybór odpowiedniego miejsca na wakacje w siodle to ważna kwestia, której nie można bagatelizować.
Dlatego należy sprawdzić placówki oraz uprawnienia osób, z którymi planujemy współpracować.
Mam nadzieję, że artykuł pomoże Państwu w dokonaniu właściwego wyboru.
Życzymy udanych i bezpiecznych wakacji !
Zespół Prawo i Konie
