W obecnych czasach coraz więcej osób uczestniczących w transakcjach związanych z obrotem końmi chętnie korzysta z rozwiązań jakie daje zawarcie umowy przedwstępnej.
Chcąc bowiem dokonać przysłowiowej „rezerwacji„ konia przed sfinalizowaniem zakupu warto zagwarantować sobie, iż określone ustalenia pozostaną bez zmian, a wybrany przez nas wierzchowiec nie trafi na przykład do innego kontrahenta.
Umowa przedwstępna sprzedaży konia.
Zarówno Sprzedawca jak i Kupujący mogę być zainteresowani aby umowa definitywna – przenosząca własność konia, zawarta została w terminie późniejszym. Jednocześnie Strony przyszłej umowy chcą zabezpieczyć się aby ani kupujący, ani Sprzedawca się nie rozmyślił, jak również aby pozostałe ustalone warunki transakcji nie uległy zmianie. Wszelkie tego typu ustalenia ujęte powinny zostać właśnie w formie umowy przedwstępnej .
Poświęcając chwilę na zredagowanie umowy, możemy zagwarantować sobie przeniesienie własności konia na określonych warunkach i w określonym terminie.
Istotą umowy przedwstępnej jest fakt, iż jedna strona – Sprzedawca, przyrzeka drugiej stronie –Kupującemu , albo też obie strony przyrzekają sobie wzajemnie zawarcie ze sobą w przyszłości innej umowy (tzw. umowy przyrzeczonej, umowy finalnej lub definitywnej). Zatem intencją zawarcia umowy przedwstępnej jest zapewnienie zawarcia umowy sprzedaży konia w przyszłości i stworzenie stanu pewności, albo co najmniej wysokiego prawdopodobieństwa, że określona, projektowana przez strony umowa zostanie zawarta.
Jakie postanowienia powinny znaleźć się w umowie ?
Dla ważności umowy przedwstępnej konieczne jest zawarcie w jej treści istotnych postanowień umowy przyrzeczonej. Uznaje się, że do tego typu postanowień należą tzw. essentialia negotii, czyli takie zapisy które z punktu widzenia ustawy są konieczne. Pozostałe postanowienia leżą natomiast w gestii stron. W treści umowy, w szczególności należy określić precyzyjnie jakiego konia ma dotyczyć przyszła umowa oraz za jaką cenę ma zostać sprzedany. Istotnym jest aby określić termin w jakim ma zostać dokonana finalizacja transakcji.
Zabezpieczenia w umowach przedwstępnych.
Najpowszechniejszym sposobem zabezpieczenia interesów stron przy zawieraniu umów przedwstępnych jest korzystanie z instytucji zadatku lub zaliczki. W przypadku, gdy umowa zostanie zrealizowana, wpłacona wcześniej zaliczka lub zadatek zostaną zaliczane na poczet ceny.
W przypadku jednak gdy umowa przyrzeczona nie dojdzie do skutku konsekwencje, w zależności od formy zabezpieczenia, będą się różnić.
Zadatek, zgodnie z art. 394 kodeksu cywilnego, dany przy zawarciu umowy ma takie znaczenie, iż w razie niewykonania umowy przez jedną ze stron druga strona może bez wyznaczenia terminu dodatkowego odstąpić od umowy i zachować otrzymany zadatek. W przypadku, kiedy sama zapłaciła zadatek, może zażądać sumy dwukrotnie wyższej. W razie, gdy strony dojdą do porozumienia – rozwiążą umowę przedwstępną za porozumieniem stron – zadatek powinien być zwrócony. Nie ma wtedy obowiązku zapłaty sumy dwukrotnie wyższej. Identyczna zasada obowiązuje wówczas, gdy niewykonanie umowy spowodowały okoliczności, za które żadna ze stron nie ponosi odpowiedzialności albo odpowiadają obie.
Inną funkcję pełni zaliczka. Zaliczka jest kwotą wpłaconą na poczet ceny sprzedaży, a w przypadku wykonania umowy zostaje zaliczona na poczet ceny. Jeżeli nie dojdzie jednak do zawarcia umowy przyrzeczonej, zaliczka jest zwracana kupującemu. Zaliczka w przeciwieństwie do zadatku nie pełni funkcji odszkodowawczej.
Wysokość zaliczki lub zadatku nie jest określona żadnymi przepisami. Pozostaje zatem w gestii stron swobodne określenie wysokości. Zabezpieczeniem przyszłej transakcji może być również instytucja kary umownej zastrzeżonej na wypadek uchylenia się którejkolwiek ze stron (bądź tylko jednej z nich) od zawarcia umowy przyrzeczonej.
